Het is moeilijk om ons leven voor te stellen zonder creditcards. Zelfs vóór het aanbreken van het internettijdperk had ongeveer 60% van de volwassen burgers in het land minstens één creditcard. Tegenwoordig worden creditcards ook gebruikt om online aankopen te doen en de vraag ernaar is zo groot geworden dat bijna iedereen één of meer creditcards heeft.
Transacties waarbij met creditcard wordt betaald, komen het meest voor, zowel in de ‘echte wereld’ (waar u ook contant kunt betalen, soms per cheque of zelfs via een bankoverschrijving) als in online winkels (waar u vaak kan ook betalen met PayPal en soms met bitcoin – de populairste digitale valuta).
Om het proces van het ontvangen van betalingen van uw klanten zo effectief mogelijk te maken, en zeker wanneer u producten en diensten verkoopt via online verrekening van creditcardbetalingen, is het erg belangrijk om te weten hoe dingen werken en de termen te begrijpen die op dit gebied worden gebruikt. Dit bericht is je kans om volledige kennis op te doen over betalingen met creditcards, hier vind je een verzameling van alle informatie die je nodig hebt.
Wat is eigenlijk een creditcard?
We gebruiken ze allemaal en we weten dat het een handige betaalmethode is waarmee we ook in termijnen over meerdere maanden kunnen betalen, soms in meer dan 12, 24 of zelfs 36 maandelijkse betalingen. Het feit dat ze zo conventioneel zijn geworden, is precies de reden dat je er betere kennis over zou moeten krijgen – waar ze vandaan komen, wat er tegenwoordig mee gedaan kan worden en wat de toekomst in petto heeft.
Vanaf het begin van de twintigste eeuw verstrekten kooplieden krediet aan vaste klanten. De zaken zijn langzaam geëvolueerd: van kartonnen kaarten uitgegeven door winkels en grote bedrijven, die alleen werden geëerd door de vestigingsplaats die ze uitgaf, tot in de jaren veertig en vijftig, toen Amerikaanse banken hun klanten een kaart aanboden die ze konden gebruiken voor betalingen in lokale bedrijven. Handelaren hebben vervolgens hun betalingsverzoek aan de bank overgedragen; de bank betaalde en vereffende vervolgens de rekeningen met haar klanten door de betaling af te trekken van het saldo op hun bankrekening. Pas in 1940 verscheen voor het eerst een plastic kaart die lijkt op de kaarten die we kennen. Het was de Diners Club-kaart waarmee vooral producten en diensten op het gebied van reizen en recreatie werden betaald. American Express gaf ook snel plastic kaarten uit.
Deze oude creditcards werkten volgens het principe van een gesloten cirkel: de koper, de verkoper en de creditcardmaatschappij. Aanvankelijk moesten de klanten aan het eind van elke maand het volledige bedrag betalen dat de creditcardmaatschappij hen ter beschikking stelde; maar al snel begonnen creditcardmaatschappijen betaling in termijnen toe te staan.
In de jaren zeventig verschenen Visa en MasterCard. De enorme creditcardmaatschappijen waar banken en andere instellingen afspraken mee konden maken en hun kaarten konden aanbieden aan klanten van de bank. De transacties werden toen complexer omdat er nu een cliënt, een handelaar, een kredietmaatschappij en de banken (de bank van de cliënt en de bank van de handelaar) bij betrokken waren. Aanvankelijk was de voor de transactie benodigde informatie (naam kaarthouder, bankrekeningnummer, kaartnummer en vervaldatum) met verhoogde letters en cijfers in de kaart verwerkt. Sinds de uitvinding van de magneetstrip wordt die informatie op die streep opgeslagen, en sinds de computercommunicatie zich voldoende heeft ontwikkeld, is het mogelijk om de informatie van de magneetstrip te scannen, deze ter goedkeuring in realtime te verzenden en de transactie uit te voeren volgens de voorwaarden overeengekomen door de handelaar, de creditcardhouder en de creditcardmaatschappij. Tegenwoordig stappen creditcardmaatschappijen over op ‘smartcards’ die een chip bevatten voor elektronisch lezen volgens de EMV-standaard (Europay Mastercard Visa).
Eenmalige clearing vergeleken met autorisatie voor terugkerende clearing
De meeste creditcardbetalingen worden uitgevoerd via één enkel vereffeningsproces, zelfs als het bedrag zelf in termijnen is verdeeld. Bij sommige transacties gaat de kaarthouder ermee akkoord dat zijn creditcardgegevens bewaard blijven en dat de ondernemer in de toekomst nog één of meerdere aanvullende vereffeningsacties zal uitvoeren, en wel volgens de vooraf overeengekomen voorwaarden.
Terugkerende clearing is gebruikelijk als er bijvoorbeeld maandelijkse abonnementskosten zijn. Het recht om de dienst te gebruiken wordt gegeven zolang de maandelijkse betalingen automatisch blijven plaatsvinden; als de kaarthouder opdracht geeft deze op te zeggen, wordt het abonnement niet verlengd. Het model van terugkerende betalingen heet SaaS (Software as a Service) omdat het zeer geschikt is voor continu gebruik van software; het gebruik is mogelijk zolang de abonnementskosten betaald blijven.
Basisvoorwaarden uit de wereld van creditcardclearing
Als u processen, technologieën, hulpmiddelen, producten en diensten wilt begrijpen die verband houden met het gebruik van creditcards, moet u de termen kennen die op dit gebied worden gebruikt.
We hebben voor u een lijst met dergelijke termen samengesteld, met een korte uitleg over elke term.
- Creditcards, betaalkaarten, debetkaarten – in Israël noemt men elke plastic kaart die voor betalingen wordt gebruikt een “creditcard”, maar in het Engels wordt er onderscheid gemaakt tussen Credit-, Debit- en Charge-kaarten.Eigenlijk zijn alleen Creditcards echte creditcards die het uitstellen en/of spreiden van betalingen mogelijk maken. Door gebruik te maken van een Betaalpas wordt het betaalbedrag direct afgeschreven van het saldo van de bankrekening, terwijl de betaling met een Betaalpas aan het eind van de maand wordt afgeschreven (alle betalingen die gedurende de maand met de Betaalpas worden gedaan, worden in één keer afgeschreven , in één keer, aan het einde van diezelfde maand).
- Kaartvereniging – dit zijn in wezen de creditcardmaatschappijen, een organisatie bestaande uit een aantal financiële instellingen, die haar diensten op zodanige wijze aan de bank verkoopt dat de banken namens die organisatie creditcards aan hun klanten kunnen uitgeven. De grootste creditcardmaatschappijen ter wereld zijn Visa, American Express, Diners, Discover, MasterCard, JCB (Japan Credit Bureau), Europay en anderen.
- Internationale clearing – in het verleden was het uitvoeren van zakelijke transacties met individuen en organisaties uit andere landen een complexe aangelegenheid, vanwege de noodzaak om betalingen over te maken van een bankrekening in het ene land naar een rekening die in een andere valuta, in een ander land, wordt beheerd. Om een aankoop te doen in een online winkel die niet lokaal is, moet u een internationale creditcard gebruiken (alle grote creditcardmaatschappijen geven dergelijke kaarten uit), hetzelfde type dat u meeneemt als u naar het buitenland reist om betalingen uit te voeren en daar geld opnemen bij geldautomaten. De internationale clearing zelf wordt op dezelfde manier uitgevoerd als lokale clearing, behalve dat er gebruik moet worden gemaakt van de diensten van een internationale clearingdienstverlener (zoals CreditGuard). Het probleem van het gebruik van verschillende valuta wordt opgelost door de valuta om te rekenen tegen een wisselkoers die is overeengekomen door beide bij de transactie betrokken banken, evenals door de creditcardmaatschappij en het clearingbedrijf.
- Token – een van de grootste problemen in verband met het online vereffenen van creditcards is de noodzaak om de gegevens te versleutelen, zodat deze niet in handen vallen van criminele elementen die deze zouden kunnen gebruiken om geld te stelen van bankrekeningen van kaarthouders (merk op dat in dergelijke gevallen de creditcardmaatschappij neemt vrijwel altijd de verantwoordelijkheid en compenseert degenen wier creditcard onrechtmatig is gebruikt). Er zijn twee methoden om gevoelige creditcardgegevens te beschermen; de ene methode is encryptie en de andere heet “Tokenisatie”.Via de Tokenization-methode wordt de creditcardinformatie vervangen door een “Token” die willekeurig wordt gevormd (niet door een algoritme zoals bij encryptie), zodat de echte informatie nooit wordt opgeslagen op de servers van het bedrijf dat de betaling ontvangt. Bedrijven die online clearingdiensten voor creditcards aanbieden, moeten voldoen aan strenge normen voor gegevensbeveiliging: de PCI-standaard (Payment Card Industry) en de DSS-standaard (Data Security Standard Card).
- Betalingsroutering – voor online transacties waarbij de betaling wordt gedaan met creditcardclearing, moet er een manier zijn om het betaalde geld over te maken van de bankrekening van de klant naar de bankrekening van de handelaar. Vaak is er geen directe manier om dat te doen, dus in dergelijke gevallen moet de clearingdienstverlener de betaling via aanvullende financiële instellingen overmaken om de transactie te kunnen voltooien.
- Opzeggen als abonnement – wanneer u een abonnement wenst af te nemen voor een bepaalde dienst, is het mogelijk om vooraf een abonnementsgeld te betalen voor een vooraf bepaalde periode; aan het einde van de periode moet de clearing opnieuw worden uitgevoerd om het abonnement voor een extra periode te verlengen, enzovoort. Er is begonnen met het gebruik van een model van hernieuwbare clearing om inspanningen te besparen en de kosten te verlagen; de creditcard wordt steeds opnieuw automatisch gewist (voor een beperkt aantal keren of zonder beperking), elke keer dat de abonnementsperiode afloopt, en dit gaat door zolang de abonnee niet aangeeft dat hij de abonnementsperiode wil beëindigen.
- Internationale / binnenlandse creditcard – Elke creditcardmaatschappij geeft verschillende soorten kaarten uit. Zo kunnen klanten kiezen tussen “basis” kaarten en kaarten die meer mogelijkheden bieden. De creditcardmaatschappijen geven de meer prestigieuze kaarten meestal promotionele namen, zoals ‘Platinum Card’, ‘Gold’, ‘Premium’, ‘Business’, enz. Een van de belangrijkste verschillen is tussen kaarten die alleen in de woonland en creditcards die internationaal kunnen worden gebruikt. Het bezit van een binnenlandse creditcard zou waarschijnlijk minder kosten, tenzij de internationale creditcard in ieder geval op een zodanige schaal wordt gebruikt dat de klant recht heeft op vrijstelling van het betalen van lidmaatschapsbijdragen en -kosten.
- CVV – iedereen die met een creditcard betaalt zonder de kaart fysiek te overhandigen, is verplicht van tijd tot tijd het “driecijferige nummer op de achterkant van de kaart” op te geven of in te voeren (er zijn kaarten zoals bijvoorbeeld American Express waar het eigenlijk uit vier cijfers bestaat).Deze cijfers zijn de CVV – kaartverificatiewaarde, ook wel CSC-kaartbeveiligingscode, CVD-kaartverificatiegegevens, CVN-kaartverificatienummer, V-code, CVC-kaartverificatiecode, SPC-handtekeningpaneelcode en meer genoemd. Het doel van de CVV is het verminderen van het risico op ongeoorloofd gebruik van de kaart bij transacties die op afstand worden beheerd (het gebruik van kaartinformatie voor betaling zonder medeweten en toestemming van de kaarthouder). Bij online clearing of clearing die via de telefoon plaatsvindt, wordt de kaart niet fysiek ter clearing gegeven. De code staat in cijfers op de plastic kaart zelf gedrukt, dus vermoedelijk kan alleen de persoon die de kaart fysiek vasthoudt deze cijfers geven.
- Vervaldatum van creditcard - elk De geldigheid van een creditcard is beperkt in de tijd. Normaal gesproken is een creditcard geldig voor een periode van vier of vijf jaar vanaf de datum waarop deze is uitgegeven. Een creditcard kan worden verlengd voordat deze verloopt. De meeste banken verlengen de geldigheid van de kaarten van hun klanten automatisch.
Creditcards gebruiken
Tijdens het clearingproces worden onder meer het kaartnummer, het bankrekeningnummer, de vervaldatum van de kaart en soms ook de CVV-code gebruikt. Naast het voor de hand liggende feit dat de kaart geldig moet zijn om deze te kunnen gebruiken, spelen de gegevens over de vervaldatum eigenlijk een rol in de veiligheid van het clearingproces.
Een van de uitdagingen waarmee aanbieders van online clearingdiensten te maken kregen, was het bieden van een oplossing voor degenen die herhaaldelijk kaarten clearen wanneer de geldigheid van deze kaarten verloopt. Bijvoorbeeld bij het afrekenen van een maandelijkse abonnementsbetaling of een automatische incasso met een creditcard. In dergelijke gevallen is het nodig om de clearingautorisatie automatisch van de verlopen kaart naar de nieuwe kaart over te dragen. Aangezien de vervaldatumgegevens een rol spelen bij de veiligheid van de clearing, is dit geen triviale kwestie. Tegenwoordig zijn er goede technische oplossingen beschikbaar voor automatische verlenging van de clearingautorisatie in situaties waarin abonnees de betalingen met hun kaart niet willen stopzetten, maar de geldigheid van de oude kaart is verlopen en daarom een kaart met een verlengde geldigheidsdatum hebben gekregen ( de kaart kan hetzelfde nummer hebben of een nieuw nummer, afhankelijk van de procedures van de bank en de creditcardmaatschappij).
- bedrog – de betekenis van het woord is “bedrog” of “oplichting”. In de context van creditcards betekent dit het gebruik van de kaart zonder medeweten en toestemming van de eigenaren, zodat er in feite geld wordt gestolen van de bankrekening van de kaarthouder. In de meeste gevallen kunnen degenen die het slachtoffer worden van creditcardfraude door ongeoorloofd gebruik van hun creditcardgegevens, een terugbetaling krijgen van de creditcardmaatschappij. De creditcardmaatschappijen nemen de kwestie van veiligheid zeer serieus en hanteren verschillende fraudebestrijdingsmechanismen die zijn ontworpen om fraude actief aan te pakken, terwijl ze vooraf transacties voorspellen die problematisch kunnen zijn. Er zijn bedrijfstakken die inherent risicovoller zijn, en de classificatie die creditcardmaatschappijen geven op basis van de soorten bedrijven (bijvoorbeeld webpublicaties, detailhandel, enz.) heeft ook invloed op het beveiligingsniveau dat wordt geïmplementeerd.
- Goedkeuring van creditcardtransactie – elke creditcardmaatschappij definieert in haar procedures de voorwaarden voor het goedkeuren van een betaling die wordt gedaan met een door haar uitgegeven kaart.De creditcard zelf moet geldig zijn: een kaart met een vervaldatum in de toekomst en een kaart die niet is geannuleerd, zoals het geval kan zijn bij kaarten die verloren of gestolen zijn. Bovendien is er normaal gesproken een limietbedrag, waarbij voor elke overschrijding ervan een speciale goedkeuring van de creditcardmaatschappij vereist is. In het verleden moest de ontvanger van de betaling een callcenter van de creditcardmaatschappij bellen om goedkeuring te krijgen. Tegenwoordig gebeurt de goedkeuring automatisch via computercommunicatie.
- Een creditcard weigeren – er zijn veel redenen om in verschillende situaties niet met een specifieke creditcard te kunnen betalen.Wanneer een poging om met een creditcard te betalen mislukt, wordt er meestal een code weergegeven die de reden van de weigering aangeeft. In systemen met de grootste details zijn er ongeveer tweehonderd van dergelijke codes. De meest voorkomende redenen zijn fouten bij het invoeren van informatie, communicatiefouten, de kaart is verlopen of geannuleerd (dit kan een gestolen creditcard zijn), een dubbele transactie (betaling is al ontvangen), een onvoldoende kredietlimiet, het niet kunnen spreiden van de betaling over een dergelijk hoog aantal termijnen en meer.
- Handelaarsaccount – een bankrekening waarmee de eigenaren creditcardbetalingen kunnen accepteren. Meestal wordt de rekening alleen voor dit doel gebruikt en wat de ontvanger van de betaling betreft is dit een “virtuele bankrekening”.
- Creditcardterminal – een terminal voor het wissen van creditcards, een fysiek apparaat waarin een creditcard wordt gescand of geplaatst, de informatie ervan wordt gelezen en de betaling wordt uitgevoerd. Bij online betalingen wordt dit soort terminals niet gebruikt en worden de creditcardgegevens door de koper ingevoerd (of automatisch ingevoerd wanneer de koper akkoord gaat met een terugkerende clearing van zijn kaart, bijvoorbeeld met het oog op abonnementsverlenging).
- PCI DSS – een standaard die tot doel heeft de betaling met creditcards veilig te maken en bescherming te bieden tegen het risico van fraude. Het acroniem is afgeleid van de volledige naam van de standaard: Payment Card Industry Data Security Standard. De standaard wordt gedefinieerd door de grote creditcardmaatschappijen, waaronder Visa, MasterCard, American Express, Discover, JCB en anderen. De bedrijven beheren gezamenlijk een orgaan dat bekend staat als de PCI SSC (Payment Card Industry Security Standard Council) en dat verantwoordelijk is voor het opstellen, actualiseren en implementeren van de PCI DSS-standaard. Leveranciers van clearingdiensten moeten voldoen aan de eisen van de standaard en er zijn verschillende manieren om deze te verifiëren; bijvoorbeeld een onafhankelijke auditor die gecertificeerd is om een audit uit te voeren (Qualified Security Assessor – QSA) of een interne auditor van de organisatie die een rapport uitbrengt waaruit blijkt dat aan de eisen van de norm wordt voldaan (Record Of Compliance – ROC).
Kredietclearingbeveiliging in e-commerce
- SSL – Beveiligingssocketslaag – een technologie bedoeld voor het beheren van een gecodeerde verbinding tussen een server en de browsersoftware op een computer. Deze technologie wordt gebruikt om creditcardgegevens via internet over te dragen, zodat betalingen kunnen worden gedaan zonder angst voor onderschepping van kaartgegevens met het oog op fraude.
- Pagina wissen – een beveiligde pagina voor het invoeren van creditcardgegevens voor clearing. De clearingpagina wordt door het clearingservicebedrijf aan zijn klanten aangeboden, zodat deze verschijnt via een omleiding vanaf de website van de klant (meestal een online winkel of een website die een bepaalde dienst verkoopt).
- vergoedingen – opruimingskosten. Zoals verwacht brengt het gebruik van creditcards de betaling van vergoedingen met zich mee aan de entiteiten die de werking ervan mogelijk maken, namelijk de creditcardmaatschappij zelf, de aanbieder van clearingdiensten en de banken. Het grootste deel van de kosten die gepaard gaan met het uitvoeren van een creditcardbetaling, worden betaald aan de creditcardmaatschappij. Voor elke creditcardbetaling brengt de creditcardmaatschappij de ontvanger van de betaling een vergoeding in rekening van één tot drie procent van het betaalde bedrag (afhankelijk van de creditcardmaatschappij en het betalingsbedrag). Extra kosten, met uitzondering van de commissie die door de creditcardmaatschappij in rekening wordt gebracht, worden in rekening gebracht door de aanbieder van clearingdiensten, meestal via jaarlijkse abonnementskosten + een kleine vergoeding voor elk clearingproces, en door de bank die een rekening van het type Merchant Account aanbiedt (zoals hierboven omschreven).
- Terugboekingskosten – een soort “boete” die aan de creditcardmaatschappij wordt betaald door degenen die een betaling per creditcard hebben ontvangen, maar in gevallen waarin de kaarthouder contact heeft opgenomen met de creditcardmaatschappij, bezwaar heeft gemaakt tegen de betaling en zijn geld heeft teruggekregen. Dergelijke terugbetalingen zijn een stimulans om alle maatregelen te nemen om de geldigheid van transacties te garanderen.
- Payment Gateway – een dienst die aan bedrijven wordt geleverd door aanbieders van clearingdiensten en die de ontvangst van betalingen met creditcards mogelijk maakt. Zoals de naam al aangeeft, is dit een ‘gateway’ waardoor betalingsinformatie, na de clearing, ter goedkeuring naar de creditcardmaatschappij gaat. Zodra de goedkeuring is gegeven, wordt het betaalde bedrag overgemaakt naar de bankrekening van de ontvanger van de betaling (minus de hierboven genoemde commissies en vergoedingen).
- Creditcarduitgever – de instantie die de creditcard uitgeeft; meestal zijn het de banken die hun klanten verschillende creditcardmerken aanbieden.
- Uitgevende bank - De bank die de creditcard uitgeeft. De bank verstrekt een beperkte kredietlijn aan de consument en deelt de aansprakelijkheid met de bank van de ontvanger van de betaling (waar de Merchant Account wordt beheerd) in geval van fraude en terugbetaling van geld dat op onrechtmatige wijze van de rekening van de kaarthouder is geïnd.
- Betalingsverwerkers – bedrijven die clearingdiensten verlenen en de ontvangst van betalingen met een creditcard mogelijk maken. De clearingdienstverlener regelt het benodigde platform door een koppeling tot stand te brengen tussen de creditcardmaatschappij en de bankrekening van de betalingsontvanger.
- Werken met API – een acroniem voor Application Programming Interface; dit zijn verschillende tools die helpen bij het bouwen van software. Sommige API's zijn ontworpen voor betaling per creditcard. PayPal biedt bijvoorbeeld de Direct Payment API waarmee creditcards via PayPal-servers kunnen worden gewist.
- Mobiele betalingen – verwijst naar betalingen gedaan met elk type mobiel apparaat. Dergelijke betalingen worden ook wel Mobiel Geld of Mobiele Portemonnee genoemd. Betalen via een mobiel apparaat is in opkomst; in 2016 werden dit soort betalingen over de hele wereld verwerkt voor een totaalbedrag van ongeveer 500 miljard dollar.
Mobiele kredietverrekening
- ACH – Geautomatiseerd verrekenkantoor – een elektronisch netwerk in de VS dat het mogelijk maakt eenmalige betalingen en terugkerende betalingen van klanten te ontvangen. Dit is een economisch alternatief voor het gebruik van creditcards; de betaler verstrekt informatie en autorisatie waarmee het betalingsbedrag van zijn bankrekening kan worden afgeschreven.
- Partij – na goedkeuring van de creditcardmaatschappij is de volgende stap het overmaken van het bedrag naar de bankrekening van de ontvanger van de betaling. De betalingen worden in batches overgemaakt, vandaar de term “Batch” of “Batchverwerking”. Aangezien aanbieders van clearingdiensten een commissie in rekening brengen voor elke geldoverboeking van de rekening van de kredietmaatschappij naar de verkopersrekening, is het beter om transacties van een specifieke creditcardmaatschappij op één of meerdere dagen per dag te verzamelen en af te handelen.
- Currency Conversion – Voor creditcardbetalingen is vaak de omrekening van valuta nodig, bijvoorbeeld elke keer dat een betaling wordt overgemaakt van een bankrekening die in een bepaalde valuta wordt beheerd naar een rekening die in een andere valuta wordt beheerd. De wisselkoersen die worden gebruikt voor de vereiste valutaomrekening worden vastgesteld door de creditcardmaatschappij. Gebruik een valutaconversie-app om u te helpen.
Als u de voorwaarden kent, krijgt u meer inzicht in het clearingproces achter de schermen wanneer u clearingdienstverleners selecteert. Zo weet u wanneer en over welke onderwerpen u uw kennis moet vergroten, zodat u de meest effectieve manieren kiest om betalingen te ontvangen en te doen.
